Τι είναι η ουρική αρθρίτιδα;

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια συχνή παθολογία που έχει περιγραφεί εκτενώς στην ιστορία της ιατρικής. Η ουρική αρθρίτιδα αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας από την εποχή του Γαληνού. Συνεχίζει να προκαλεί αναπηρία και νοσηρότητα στους ανθρώπους που πάσχουν. Αν και η θεραπευτική της δεν έχει αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια, είναι σημαντικό να επικαιροποιηθεί η βιβλιογραφία. Εξακολουθούν να υπάρχουν λάθη στη διαχείρισή της, όχι μόνο όσον αφορά την ένδειξη ενός φαρμάκου για μια συγκεκριμένη κλινική κατάσταση, αλλά και την προσεκτική φροντίδα που μπορεί να απαιτείται για την αποφυγή παρενεργειών από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά.

Σε αυτό το κανάλι μπορείτε να μάθετε τα πάντα για την ουρική αρθρίτιδα και τις φυσικές θεραπείες της: Ουρική αρθρίτιδα Αρχική θεραπεία

Θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας

Η αιτιοπαθογένεια πρέπει να λαμβάνεται υπόψη προκειμένου να καθοριστεί η καλύτερη δυνατή θεραπεία. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να προκληθεί είτε από υπερπαραγωγή ουρικών οξέων (που ορίζεται ως περισσότερα από 1000mg/dl ουρικών οξέων στα ούρα σε 24 ώρες) είτε από μείωση της απέκρισής τους (λιγότερο από 330mg/dl). Οι ασθενείς με μειωμένη απέκκριση αντιπροσωπεύουν μεταξύ 80% έως 85% όλων των περιπτώσεων. Αυτές οι περιπτώσεις συνδέονται συνήθως με γενετική προδιάθεση, τροποποιημένη νεφρική λειτουργία, διουρητική θεραπεία και χρήση θειαζιδών. Μεταξύ των αιτιών της υπερβολικής παραγωγής ουρικού οξέος είναι εγγενείς ατέλειες στο μεταβολισμό των πουρινών, η επιταχυνόμενη σύνθεση ΑΤΡ ή ο αυξημένος κυτταρικός κύκλος εργασιών. Η θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνει τρεις φάσεις: διαχείριση της οξείας κρίσης, μείωση του ουρικού οξέος και προφύλαξη από νέα οξέα επεισόδια. Τα φάρμακα για την οξεία ουρική αρθρίτιδα περιλαμβάνουν τα ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα), την κολχικίνη και τα ενδοαρθρικά γλυκοκορτικοειδή και τις αδρενοκορτικοτροπικές ορμόνες.

Εδώ μπορείτε να βρείτε την καλύτερη φυσική θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας: Θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)

Τα ΜΣΑΦ, μαζί με την κολχικίνη, είναι τα πιο κοινά φάρμακα που χρησιμοποιούνται στις οξείες κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας. Έχουν λιγότερες παρενέργειες και προτιμώνται για ασθενείς χωρίς υποκείμενες συννοσηρότητες. Είναι πιο αποτελεσματικά όταν χρησιμοποιούνται εντός των πρώτων 24 ωρών από την επίθεση. Η ινδομεθακίνη είναι ένα γνωστό ΜΣΑΦ που μπορεί να θεραπεύσει την ουρική αρθρίτιδα. Ωστόσο, έχει μικρότερο χρόνο ημιζωής από άλλα ΜΣΑΦ. Η σύγκριση των ΜΣΑΦ δεν παρήγαγε σημαντικές διαφορές στην ανακούφιση από τον πόνο ή στους δείκτες ανοχής. Ενώ τα ΜΣΑΦ μπορούν να επιλύσουν τις οξείες κρίσεις σε 90% των περιπτώσεων εντός πέντε έως οκτώ ημερών, υπάρχουν πιθανές παρενέργειες. Σε ασθενείς με μεταβολές της νεφρικής λειτουργίας, ενεργό πεπτικό έλκος, γαστρεντερική αιμορραγία, ηπατική δυσλειτουργία ή αντιπηκτική θεραπεία (με βαρφαρίνη) δεν πρέπει να χορηγούνται ΜΣΑΦ.

Μπορείτε επίσης να εξετάσετε το ενδεχόμενο χρήσης ΜΣΑΦ αναστολέων της κυκλοοξυγενάσης 2, λαμβάνοντας υπόψη τον καρδιαγγειακό κίνδυνο του ασθενούς. Παρόμοια αποτελέσματα προέκυψαν από την άποψη της αποτελεσματικότητας μεταξύ των ΜΣΑΦ COX2 και των μη εκλεκτικών ΜΣΑΦ. Κατά τη στιγμή της παρούσας ανασκόπησης, δεν έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες για τη σύγκριση της αποτελεσματικότητας ή των ανεπιθύμητων ενεργειών των ΜΣΑΦ με την κολχικίνη. Η κολχικίνη ήταν, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ένα δημοφιλές φάρμακο επιλογής. Η χρήση των ΜΣΑΦ στους ηλικιωμένους είναι πιο προβληματική, επειδή συχνά συνδέονται με πολλαπλές υποκείμενες συννοσηρότητες, πολυφαρμακία και υψηλή ευαισθησία για παρενέργειες. Λόγω των υψηλότερων παρενεργειών της, η ινδομεθακίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε αυτούς τους ασθενείς. Ελλείψει αυτής, μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλοι τύποι ΜΣΑΦ σε χαμηλές δόσεις για μικρότερα χρονικά διαστήματα.

Τα συμπτώματα μπορεί πάντα να ποικίλλουν, εδώ μπορείτε να μάθετε περισσότερα για όλα τα συμπτώματα: Συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας

Κολχικίνη

Από την αρχαιότητα, αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της οξείας ουρικής αρθρίτιδας. Πρόκειται για ένα ενεργό αλκαλοειδές που προέρχεται από το λουλούδι Colchicum autumnale. Μεταβολίζεται σε ηπατικό επίπεδο και απεκκρίνεται σε νεφρικό και χολικό επίπεδο. Είναι εξαιρετικά λιποδιαλυτή και έχει υψηλή κατανομή όγκου, γεγονός που υποδηλώνει ενδοκυτταρική συσσώρευση. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές στα πολυμορφοπύρηνα λευκοκύτταρα. Ο μηχανισμός δράσης του δεν έχει ακόμη κατανοηθεί πλήρως, αλλά πιστεύεται ότι περιλαμβάνει παρέμβαση στα διμερή της τουμπουλίνης. Αυτό προκαλεί αλλαγή σε ορισμένες λειτουργίες των λευκοκυττάρων, όπως η διαπίδυση και η λυσοσωμική κοκκίωση, καθώς και η χημειοταξία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της ενεργοποίησης των λευκοκυττάρων, της μετανάστευσης και ακόμη και της χημειοταξίας.

Μια καλή διατροφή είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη ή τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας: Δίαιτα για την ουρική αρθρίτιδα

Γλυκοκορτικοειδή

Οι ασθενείς με οξεία ουρική αρθρίτιδα έχουν χρησιμοποιήσει γλυκοκορτικοειδή, ενδοαρθρικά ή συστηματικά, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν λίγες μελέτες και δεν υπάρχουν τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές. Είναι αποδεκτό ως εναλλακτική θεραπεία για ασθενείς με αντενδείξεις ή δυσανεξία στα ΜΣΑΦ και την κολχικίνη. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η από του στόματος χορήγηση κορτικοστεροειδών δεν συνιστάται λόγω της πιθανότητας εμφάνισης σοβαρής ουρικής αρθρίτιδας σε ασθενείς με μεταμοσχεύσεις στους οποίους χορηγούνται δόσεις πρεδνιζολόνης μεταξύ 7,5-15mg ημερησίως.

Οι ασθενείς με αρθρίτιδα μιας ή περισσότερων αρθρώσεων μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο ενδοαρθρικών κορτικοστεροειδών εάν έχουν παρενέργειες ή δεν ανταποκρίνονται στα ΜΣΑΦ ή στην κολχικίνη. Πριν από τη χρήση ενδοαρθρικών κορτικοστεροειδών, είναι σημαντικό να αποκλειστεί η σηπτική αρθρίτιδα ως αιτία. Η δόση ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της προσβεβλημένης άρθρωσης. Η τριαμσινολόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μικρές αρθρώσεις όπως τα πόδια ή τα χέρια, αλλά σε μεγαλύτερες αρθρώσεις όπως το γόνατο μπορεί να χρειαστούν 40-60mg. Αυτή η θεραπευτική επιλογή είναι αποτελεσματική επειδή επιτρέπει την ενδοαρθρική αναρρόφηση. Αυτό επιτρέπει την άμεση ανακούφιση από τον πόνο ή τη μείωση της ενδοαρθρικής υπέρτασης.

Υπάρχουν πολλές σπιτικές θεραπείες που βοηθούν στην πρόληψη και την ανακούφιση από τον πόνο της ουρικής αρθρίτιδας: Αρχική διορθωτικά μέτρα για την ουρική αρθρίτιδα

Συμπέρασμα

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η οξεία ουρική αρθρίτιδα αντιμετωπιζόταν πριν από την έλευση των τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών. Επίσης, εκτός από την εμφάνιση των ΜΣΑΦ COX2, δεν υπάρχουν νέα μόρια για τη θεραπεία της οξείας φάσης.

Επιπλέον, δεδομένης της προφανής σχέσης μεταξύ ουρικής αρθρίτιδας, παχυσαρκίας, μεταβολικού συνδρόμου και αρτηριακής υπέρτασης, καθώς και του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν μελέτες μεγάλης κλίμακας στη χώρα μας, είναι σημαντικό να ενθαρρυνθούν οι μελέτες σχετικά με την κλινική διαχείριση. Οι μελέτες αυτές θα συγκρίνουν τα σχήματα της EULAR με αυτά που χρησιμοποιούνται σε διάφορα νοσοκομεία. Θα αναλύσουν διάφορες μεταβλητές, όπως τα επιβεβαιωτικά κριτήρια, η ηλικία και άλλες συννοσηρότητες, για να προσδιορίσουν αν τα σχήματα έχουν επίδραση στην ομαλοποίηση της ουραιμίας, αν η τροποποίηση αυτών σε ποσότητα ή σε συνδυασμό έχουν επίδραση στον έλεγχο των επιπέδων αυτών, καθώς και τη συχνότητα και τη σχέση μεταξύ των διαφόρων σχημάτων

Οι μελέτες που εξετάζουν τις επιδράσεις των φαρμάκων για τον έλεγχο των επιπέδων των ουρικών οξέων δεν είναι αρκετές. Πρέπει να ληφθούν μέτρα πρωτοβάθμιας περίθαλψης για την εκπαίδευση του πληθυσμού σχετικά με τις υγιεινές επιλογές του τρόπου ζωής. Αυτό θα μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης ασθενειών που σχετίζονται με την υπερουριχαιμία και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής.